Rewolucja zapisu cyfrowego przerwała ciągłość Chemiczną i fizyczną między obiektem fotografowanym a jego reprezentacją na materiale światłoczułym. Związany z nową techniką cyfrową status obrazu przesuwa się od realności w kierunku wirtualności, generując między innymi strefę symulacji rzeczywistości. Fotografia cyfrowa dekonstruuje klasyczne ujęcie „utrwalania” i archiwizowania rzeczywistości i wkracza w proces jej stwarzania, opowiadania o niej. Zajęcia w pracowni są najpierw okazją do spotkania z ideą zapisu numerycznego, implikującego obszerną strefę działań wirtualnych i iluzyjnych. Zadaniem wprowadzającym w wyodrębnione współcześnie strategie cyfrowego obrazu jest przyjrzenie się problematyce „przedmiotów lub sytuacji nadrealistycznych”. Następnie przychodzi czas indywidualnych poszukiwań, które są ściśle powiązane ze sposobem rejestracji wyznaczonym przez narzędzie w ramach współczesnych strategiiartystycznych (dekonstrukcja – rekonstrukcja, collage i cyfrowy ready made, subwersja, transformacja, przemieszczenie).
